Vanaf de jaren zeventig in de vorige eeuw zijn steeds grotere groepen nieuwetijdskinderen naar de Aarde gekomen. Eerst de Indigo kinderen die je kunt zien als voorlopers, kinderen die de weg vrij hebben gemaakt. Het zijn nu vooral de kristalkinderen die naar de aarde komen en soms zelfs al regenboogkinderen. De namen corresponderen met de kleuren in hun energieveld. Het zijn allemaal kinderen die ver(der) ontwikkeld zijn in licht en bewustzijn. Kinderen die een sterk licht in zich dragen en dit willen verspreiden op aarde. Niet vanuit een spiritueel oogpunt maar juist vanuit de aardse ervaring.
We zijn allemaal spirituele wezens en zijn hier om aardse ervaringen op te doen en onze plek op aarde in te nemen. Kinderen zijn vanuit hun ziel betrokken zijn bij de ontwikkeingen van de aarde en willen hun plek innemen. Ze willen doen waar ze voor gekomen zijn, namelijk meer bewustzijn ontwikkelen door zich te verbinden met het stoffelijke op aarde. Niets meer en niets minder.
Kinderen hebben vooral behoefte aan veiligheid en vertrouwen om zich te kunnen ontwikkelen. In dit blog geef ik je meer inzicht in deze kinderen en een aantal sleutels die je kunnen helpen in je rol als opvoeder.
Gewoon kinderen
We leven in een nieuwe tijd en alle kinderen die grofweg gezegd na 2000 geboren zijn, zijn vrij van energie van ons voorgaande tijdperk. Inmiddels zijn er dus alleen nog maar nieuwetijdskinderen en is de term wat mij betreft niet meer representatief. Ik noem ik ze gewoon kinderen. Er is wel (veel) verschil in welke fase van ontwikkeling een kind zich bevindt, waardoor je soms bijna vergeet dat alle kinderen van nu in essentie licht komen brengen en hun plek op aarde innemen. Bij een grote groep van deze kinderen is de verandering in energie op aarde het meest zichtbaar en merkbaar en zij worden als nieuwe tijdskinderen bestempeld. Veel kinderen zijn heel sensitief en gevoelig maar gek genoeg zijn ze niet zo gevoelig voor wat de omgeving van ze wil als ze er niet achter staan. Ze passen zich dus nauwelijks aan en als de opvoeder het kind niet begrijpt ontvangt het gemakkelijk het etiket ‘moeilijk opvoedbaar’ of ‘te druk’. Kinderen hechten heel veel waarde aan respect voor elkaar, voor de natuur en de dieren. Ze zijn vredestichters en hebben vaak moeite met de chaos in de wereld. Ze kunnen hier heel angstig van worden waardoor ze zich gedeeltlijk terugtrekken uit hun fysieke lichaam met alle gevolgen van dien.
Nee
Onze huidige generatie kinderen weigert zich vaak aan te passen aan ongezonde en vastgeroeste systemen. Ze voelen hun opdracht heel goed en realiseren zich op onbewust niveau dat ‘je mond houden’ en dat het onderdrukken van je emoties je ziek maakt. Onze huidige generatie kinderen dwingt verandering af, het zijn zielen met een missie. Veranderingen die voor veel mensen angst en weerstand op roepen. Wij willen deze kinderen nog veel te vaak aanpassen aan het systeem, maar de oplossing is het tegenovergestelde. Wij moeten het systeem aanpassen aan de kinderen, zodat zij hun taak kunnen uitvoeren en de samenleving zich daartoe kan vormen. Veel van onze kinderen zijn heel (eigen)wijs, super sensitief en heel direct. Ze winden geen doekjes om dat wat ze vinden en brengen opvoeders daarmee vaak in verlegenheid. Onze kinderen lopen het hart van een ander in en uit, ze voelen wat er speelt en je kunt ze dus niet voor de gek houden.
Mooi weer spelen werkt niet bij deze kinderen, ze pikken alles feilloos op en reageren vaak emotioneel en vanuit hun hart. Ze laten hun hart spreken en dwingen je om hetzelffde te doen. Ze doorzien heel veel, hebben alles in de gaten ook al lijkt het alsof ze druk met iets anders bezig zijn. Ze gebruiken alle beschikbare zintuigen en pikken daardoor informatie op die voor veel volwassenen nog onbereikbaar is. Onze kinderen denken in oplossingen, ze zijn daar ook heel creatief in. Ze zijn gewoon weg niet in staat om zichzelf te beperken. Ze hebben daardoor ook vaak moeite met afwijzing en met het woord ‘nee’. Ze hebben een veel losser energieveld om zich heen waardoor veel van onze kinderen makkelijker contact maken met dierbaren die overleden zijn, zoals een oma of een opa. Ze praten daarmee zonder woorden, vaak al van heel jongs af aan.
Sleutels
Een eerste sleutel is leren luisten met je hart en een tweede sleutel heeft te maken met het durven reflecteren. Door in de spiegel te kijken die een kind voorhoudt wordt zichtbaar waar je aan kunt werken om te groeien in bewustzijn. Hierdoor kom je vanzelf bij een volgende sleutel die draait om eigenheid, zijn wie je ben, zodat je kind ook zichzelf mag zijn. Een andere sleutel is gelijkwaardig zijn aan elkaar, wat niet hetzelde is als gelijk zijn aan elkaar. Gelijkwaardigheid gaat over waardering en respect en het erkenning voor het leerproces dat we ondergaan via onze kinderen.
Loslaten van het oude systeem
Maar dan zijn we er nog niet, want naast de opvoeding speelt opleiding en onderwijs een bepalende rol.
Scholen zijn bedoeld om kinderen voor te bereiden op de arbeismarkt, maar schieten wij dat doel niet (per ongeluk) voorbij als we zo doorgaan? De werkenden van straks hebben hele andere vaaardigheden nodig dan we ze tot nu toe leren. Alle aandacht gaat nu uit naar het volgen van regels, het op tijd inleveren van werk, feiten leren en het kunnen herhalen van deze feiten. Maar de kinderen van nu gaan later functies uitoefenen waar wij nog nauwelijks weet weet van hebben.
Onze kinderen moeten het geheel leren overzien en in staat zijn om complexe vraagstukken op een creatieve manier aan te pakken.
Ze moeten leren denken buiten de oude, vastgeroeste kaders en nieuwe vormen van samenwerken ontwikelen. Daar zouden scholen zich op moeten gaan richten. Ieder kind wil zich ontplooien vanuit zijn eigen talenten, ook als dat anders is dan tot nu toe gewoon is. Geef ze die ruimte en laat ze hun eigen boodschap uitdragen in de wereld.
